Radio England
| Startdatum | 19 juni 1966 |
|---|---|
| Einddatum | 13 november 1966 |
| Eigenaar | Peir Vick Ltd |
| Land | Verenigd Koninkrijk |
| Locatie | internationale wateren 3½ mijl voor Frinton-on-Sea. |
Radio England was een Britse zeezender. Eind mei 1966 kwamen Radio England en Britain Radio in de lucht met testuitzendingen, en in juni daarop begonnen de reguliere programma's. Beide stations bevonden zich op een 57 meter lang, voormalig Amerikaans libertyschip. Dat had dienst gedaan in de Tweede Wereldoorlog, droeg oorspronkelijk de naam "Olga Patricia", maar was voor £ 1.450.000 uitgerust in Biscayne Harbour in Miami, Florida als zendschip en omgedoopt in "Laissez Faire". Beide stations hadden afzonderlijke studio's, maar maakten gebruik van dezelfde, 70 meter hoge zendmast.
De stations werden gefinancierd door een groep Amerikaanse zakenlieden, terwijl het Britse advertentiebureau Pearl and Dean er ook bij betrokken was. Een van de Amerikanen was William Vick, managing director van de stations; een andere heette Jack Nixon, die de organisatie coördineerde. Vick was een 40-jarige Texaan met stekelhaar, had commerciële ervaring opgedaan in de chemische industrie, bij een oliemaatschappij en in het bankwezen en was eerder in een vroeg stadium al betrokken geweest bij de plannen voor Radio London, maar had zich teruggetrokken. Hij had steeds gezegd dat Britain Radio / Radio England een zendvergunning wilde om vanaf land uit te zenden en ook een officieel verzoek daartoe ingediend bij de directeur-generaal van de posterijen, die erover ging.
Bij de lancering van de stations in Londen verklaarde Jack Nixon: "Wij doen niets illegaals, maar zullen bij onze activiteiten rekening houden met de eisen die de overheid stelt voor het verkrijgen van een zendmachtiging. We zullen auteursrechten betalen aan de belangenorganisaties van artiesten, maar niet aan de platenmaatschappijen, want we verkopen hun platen niet, we draaien ze alleen maar."
De "Laissez Faire" liet de ankers vallen ter hoogte van Harwich, onder de Panamese vlag en toen beide stations in de lucht kwamen waren ze de meest krachtige van alle zeerzenders. Radio England zond 24 uur per dag op 227 meter met een vermogen van 55 kW popmuziek uit, slechts onderbroken door reclame met nieuws op elk heel uur. De presentatie was in handen van professionele Amerikaanse diskjockeys, maar er waren ook twee Britten bij en een Australiër. Sommigen moesten een naam aannemen die al voor hen was bedacht door de jingleproducent. Zo heette de Engelsman Peter Dingley op de jingles Johnnie Walker (!), maar die maakte er geen enkel probleem van en bleef die naam zijn hele carrière dragen, later, ook toen Radio England al lang was verdwenen, bij Radio Caroline en nog weer later, tot op de huidige dag, aan land bij de BBC.
Radio England / Britain Radio betrok een kantoor aan de Curzon Street in Londen tegenover dat van Radio London. Al gauw waren er duizenden luisteraars, die van zich lieten horen. Maar ook in het buitenland, want uit Italië en Joegoslavië kwamen protesten dat de uitzendingen interfereerden met die van locale zenders. Het was koren op de molen van de Britse overheid en de staatsomroep, die toch al sterk gekant was tegen "free radio" en geen concurrentie duldde. Er gingen zelfs stemmen op om de zeezenders als echte piraten te beschouwen en ze op grond van een wet uit 1824 binnen te slepen.
Intussen was het nog niet zo ver. Wettelijke maatregelen waren echter al in voorbereiding en zouden in de vorm van een "Marine Broadcasting Bill" half augustus 1967 van kracht worden. Dat betekende het einde van de zeezenders, behalve van Radio Caroline, die het nog een half jaar langer uithield.
Radio England ondertussen werd geen succes. Te weinig reclame-inkomsten, te laat ingestapt, te Amerikaans .... in november 1966 was het einde oefening en werd Radio England opgevolgd door de Nederlandstalige Radio Dolfijn (later omgedoopt in Radio 227). Britain Radio (later omgedoopt in Radio 355) ging nog wel door tot 6 augustus 1967, ruim een week voor het van kracht worden van de anti-zeezenderwet.
- Luister hier naar Radio England met Gary Stevens, Larry Dean en Ron O'Quinn, zomer 1966:
Bestand:Radio England GaryStevens.ogg
Medewerkers[bewerken]
- Alan Black
- Alan West
- Bill Berry
- Boom Boom Brannigan
- Brian Tylney
- Bruce Wayne[1]
- Chuck Blair[2]
- Colin Nicol
- Errol Bruce [3]
- Graham Gill[4]
- Jack Curtiss
- Jerry Smithwick[5]
- John Ross-Barnard
- Johnnie Walker[6]
- Larry Dean[7]
- Mark Stevens[3]
- Phil Martin
- Rick Randall[8]
- Roger Day[9]
- Ron O'Quinn
- Ted Delaney
- Tom Cooper[10]
Programma's[bewerken]
Referenties[bewerken]
- Harris, Paul: When pirates ruled the waves (1968)
- Lijst van privé-opnamen in het archief van Radiopedia:
- ↑ a b Bruce Wayne - Midnight Early, Radio England, 22 oktober 1966, opname geraadpleegd op 24 januari 2015
- ↑ Chuck Blair, Radio England, 7 augustus 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ a b Erroll Bruce, Mark Stevens, Radio England, 13 november 1966, opname geraadpleegd op 24 januari 2015
- ↑ Graham Gill, Radio England, 19 juni 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ Jerry Smithwick, Radio England, 11 augustus 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ Johnnie Walker, Radio England, 15 oktober 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ Larry Dean, Radio England, 30 juni 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ Rick Randall, Radio England, 23 juni 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ Roger Day, Radio England, 14 oktober 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ Tom Cooper, Radio England, 14 oktober 1966, opname geraadpleegd op 6 oktober 2013
- ↑ Gary Stevens - Musical Musseum, Radio England, 13 augustus 1966, opname geraadpleegd op 24 januari 2015
