Curry en Van Inkel
Curry en Van Inkel[bewerken]
Curry en Van Inkel was een radioprogramma dat op vrijdagavond werd uitgezonden op Hilversum 3.
Jeroen van Inkel en Bart van Leeuwen presenteerden op vrijdagavond Bart en Van Inkel bij VOO op Hilversum 3 (later Radio 3). Als Bart van Leeuwen op 25 mei 1984 ziek is, neemt Adam Curry voor één keer zijn plaats in. Zodoende is dit de eerste officieuze Curry & Van Inkel uitzending bij Veronica. Een paar maanden later wordt de eerste officiële Curry & Van Inkel live vanuit Hilversum uitgezonden.
Curry & Van Inkel, die elkaar leerden kennen bij de Amsterdamse radiopiraat Decibel, was een radioprogramma dat zich kenmerkte door een duopresentatie en brutale stijl met veel gepraat in een tijd waarin dat niet gebruikelijk was. Daarnaast was er een sterke selectie van moderne en klassieke (rock)hits. Curry en Van Inkel introduceerden diverse Amerikaanse radiovondsten op de Nederlandse radio: de jingles in liedjesvorm, het tromgeroffel in de studio en het weggeven van prijzen aan bellers en brievenschrijvers. Het programma was ongekend populair.
Het programma werd tussen 19:00 en 22:00 uur op vrijdagavond uitgezonden. Een vast item was Ben Liebrands Minimix die om twee platen over 9 werd uitgezonden.
Het programma liep van 12 oktober 1984 tot 23 oktober 1987.
Eind 1987 vertrekt Curry naar New York en gaat aan de slag voor MTV. Opvolgers van het programma zijn Stenders en Van Inkel en Dinges en Van Inkel. Maar het succes van Curry en Van Inkel wordt nooit meer geëvenaard.
Bijna vijf jaar na de laatste uitzending, op 22 mei 1992, neemt Adam nog één keer samen met Jeroen plaats achter de microfoon. De fans kunnen nog een laatste keer genieten van een ouderwets avondje "romantiek, gevaar en lust".
Muziek gebruikt voor Tunes, Jingles, Promo's en Fillers[bewerken]
De onderstaande nummers werden gebruikt voor Curry en Van Inkel:
- Storm - Met het weekend voor de deur[1]
- The Herd - Paradise Lost[2]
Zie ook[bewerken]
Externe link[bewerken]
- Curry & Van Inkel Fanpagina
- Officiële Website Ben Liebrand
