Bewerken van Very High Frequency

Met '''Very High Frequency''' of '''VHF''' worden [[frequentie]]s in het [[radiospectrum]] aangeduid tussen 30 tot 300 MHz. De radiogolven hebben een [[golflengte]] van 1 tot 10 meter en worden daarom ook wel '''metergolf''' genoemd. Een andere benaming voor deze frequenties is '''ultrakortegolf''', in het Duits aangeduid als '''UKW''' (voor ''Ultrakurzwelle''). Dit moet echter niet verward worden met [[Ultra High Frequency]] (UHF), de band die een stap hoger ligt dan VHF.

Propagatie van VHF-frequenties verloopt in principe rechtstreeks. Van propagatie als [[grondgolf]] is geen of nauwelijks merkbaar sprake, net als op (de hogere delen van) de [[High frequency|HF]]-band. Daarom is het bereik is in principe beperkt tot zichtafstand: de antennes moeten binnen elkaars gezichtsveld staan. Door de kromming van de Aarde is het bereik hierdoor beperkt, want als de afstand te groot wordt verdwijnen beide antennes achter elkaars horizon. Daarom geldt hoe hoger de antennes zijn, hoe verder het bereik. Voor twee auto's zal het bereik meestal onder de 20 kilometer blijven, maar wanneer gebruik wordt gemaakt van een hoge toren, zoals de [[Gerbrandytoren]] in [[IJsselstein]] voor de [[FM-band]], dan zijn veel grotere afstanden mogelijk.

In principe dringen VHF-golven door de [[ionosfeer]] heen en is dus geen [[ruimtegolf]]propagatie mogelijk zoals bij HF. In uitzonderlijke gevallen kunnen echter in de zomer kortstondig zeer sterk geïoniseerde gebieden optreden in de E-laag van de ionosfeer, waardoor VHF-golven ook teruggebogen kunnen worden. Dit wordt [[Sporadische E]]-propagatie genoemd. Hierdoor wordt ontvangst van VHF-signalen mogelijk op grote afstanden, en is het bijvoorbeeld mogelijk FM- of TV-zenders uit andere delen van Europa te ontvangen in Nederland, en in enkele gevallen zelfs van de andere kant van de Atlantische Oceaan. Zulke propagatiemogelijkheden zijn echter weinig betrouwbaar aangezien ze zelden langer dan een uur aanhouden, en zijn dan ook vooral voor hobbyisten interessant.

De VHF-frequenties zijn onderverdeeld in drie banden, die elk een eigen toepassing hebben:

Met het verdwijnen van analoge televisie uit de ether is de [[FM-band|FM-omroep]] de bekendste toepassing van VHF-frequenties.

Binnen de maritieme sector wordt de VHF-band gebruikt om schepen in kust- en binnenwateren te begeleiden en in noodgevallen te bereiken. Schepen die minder dan 60 km uit de kust varen, moeten volgens de regels van [[SOLAS]] voorzien zijn van een VHF-zender, ook wel [[marifoon]] genoemd. Het bereik (voor een gemiddeld schip) is ongeveer 30 zeemijl (55 kilometer). In het meest vlakke Nederland en België moet de binnenvaart overigens met gereduceerd vermogen en een maximale antennehoogte van 12 meter werken.

Een aantal VHF kanalen is voor speciaal gebruik gereserveerd.

De kustwacht centrum Den Helder (Netherlands Coast Guard) callsign :Den Helder Rescue bewaakt 24 uur per dag kanaal 16 en fungeert als landelijk meld- en informatiepunt o.a. voor rampenbestrijding, hulpverlening en opsporings- en reddingsactiviteiten.

Het [[Agentschap Telecom]] is toezichthouder op het juiste gebruik van (onder andere) maritiem frequentiegebruik.

Het gebied tussen 108 en 138 MHz (net boven de FM-omroepband) is gereserveerd voor luchtvaartcommunicatie. Het gedeelte van 108 tot 118 MHz wordt gebruikt voor radionavigatie met de [[VHF omnidirectional range station|VOR]]- en [[Instrument landing system|ILS]]-systemen. Het resterende gedeelte, 118 tot 138 MHz, is voor communicatie met de luchtverkeersleiding en maakt gebruik van spraak in [[Amplitudemodulatie|AM]]. De frequentie 121,5 MHz is gereserveerd voor noodoproepen.

Rond 80 MHz bevindt zich in Nederland een band voor politiecommunicatie. In België is dit 159 MHz en 164 MHz in België (voor 2004 en inmiddels C2000 in Nederland en A.S.T.R.I.D. in België).

{{Zie hoofdartikel|Radioamateur}}